Gönül Şiiri - Murat Cetin

Yüzüne hasret susamış gönül
aşkını yazıya dökermiş gönül
ataşı sinede korlarmış gönül
ya murada erdir beni ya da kıl zelil

Sevenleri kavuşturur elbet yaradan
sırat dedikleri yolu geçtik durmadan
turab olup üzerimde otlar bitmeden
yağ rahmet diye ölüm henüz gelmeden

Ben ki uğruna koymaz isem baş
toz görünür gözüme dağlar ile taş
kurusun damarımda kan gözlerimde yaş
ya kapına kul eyle mecnunum kardaş

Ademden yaratıldık toprak özümüz
sevgiyle yoğurulmuş işte özümüz
dostu arar gece gündüz gözümüz
bir Sefai bir Rauf alperenlerdir dostumuz