Gönül Şiiri - Mustafa Atasever

Şimdi bizim eller kardır borandır
Gidilecek zaman değil dur gönül
Yollar uzak,beller tipi dumandır
Geçit vermez şimdi yollar KAR gönül.

Hele dur bakalım karlar erisin,
Derelerden sular aksın yürürsün,
Kuşlar ötsün çayır çimen bürüsün,
O zaman gidelim emi YÂR gönül.

Biter arzuların,bu aylar geçsin,
Yaradanım Mevla, rahmetin saçsın,
Bahar gelsin, çiğdem çiçekler açsın,
Bin bir çeşit gülden lale ZAR gönül.

Kader de kısmette vardır neylersin,
Hayaller kurarak kendin eğlersin,
Ne oldu ki? sana, içten söylersin,
Neden gurbet sana oldu DAR gönül.

Seni zorlayan yok, ne de bir tutan,
Ne alay eden var, ne de bir satan,
Nerde ekmek bulsan orası vatan,
Sanki seni bağlayan mı? VAR gönül.

Gönül neden bir kararda durmazsın?
Yakamdan düşmezsin,yaram sarmazsın
Halden anlamazsın,haber sormazsın,
Bir de benim ahvalimi SOR gönül.

Deli gönül benden çok şeyler ister,
Sen bir yüz verirsin,o ister astar,
Bencillik eyleme bir sabır göster,
Bu kadar yalvarmak sana AR gönül,

Sağ salim memlekete varınca,
Eşi dostu gözün ile görünce,
Kucaklaşıp sarmaş dolaş olunca,
Hasretle yüzün sür,okşa SAR gönül.

Çok ileri gitme Doğanlı da kal,
Sohbet için yarenlere haber sal,
Atasever eyler burada hasbihâl,
Sana ayva düştü, bana NAR gönül.

28.01.2007 - Tufanbeyli/Doğanlı köyü