Gönül Şiiri - Hüseyin Kotan

Sordum kendi kendime
Ne haldesin bak gönül
Her yer yıkık, virâne
Aşk çerağın yak gönül

Yıllarca hep aradın
Kulluğu kolay sandın
Olmak ise muradın
Benliğinden çık gönül

Kur nefsine tuzağı
Gör yakını, uzağı
Noksan ahret azığı
Çaresine bak gönül

Geçmeden olgun çağın
Kışın, yazın, baharın
Al şu tevhid sancağın
Aşk burcuna dik gönül

Gör kalbinde karayı
Dağla her gün yarayı
Yakmak için çırayı
Çakmağını çak gönül

Rabbinin emri böyle
Tevhid’e devam eyle
Hakk’ı bil, doğru söyle
Başka çaren yok gönül

Yapış canan eline
Düş gurbetin seline
Gayret seher vaktine
Dost iline ak gönül

Üveysi gönül acın
Tevhid senin ilacın
Tevâzu ihlas tacın
Al başına tak gönül