Gönül Şiiri - İsmail Anatürk

Ufuğa bakınca anlarım benokuduğum şiirlerin sevgilime yaradığını
Boş bir hüzün dalgası çarpınca gözlerime;
Yormadığım beynimin feryadına ağlarım,KİMSESİZCE!
Olmayacakların habercisi olmaya gelen melek;
Miskin,obur,tatsız görünüşlü vahşetini gösterir çoğu zaman
Yalan ola sevgilerimin.
Konuşur,bazen der ki ruhuma;
'Bir gün yanında olmayanlara sakın küfür etme
Eğer terkedilmişlik varsa ruhunda bugün,
Bu senden kaynaklanan çözümsüz bir düğüm'
Ey gönül!
Boş insanlardan olan,farksız resim tablosu
Sana kim bu kadar servet vadetti!
Yaşamın kısacık zamanında başka kim sevecek ruhundaki lekeleri...
Gidemezsin!
Akşam vakti çıkış olmaz bizim sokaklardan
Karanlıktır,satamazsın ruhunu kahpece doğmuş gereksiz başlara.
Bilmezsin!
Boş bir kutuya değer vermediğim kadar insanlarım vardır benim
Silmeye yarayan birkaç hafıza altında
Gönül!
Sevmek,sevişmek farzdır bu ruh için.
Bedenim senin olsun,ruhum senin olsun,kaçamaz olsun zindanlarından
Sen bir kere daha olsa da SEV!
Hazır özlemişken;
ŞARABIN TADINI!