Revan oldum kaderimin yoluna
Sarp dağlara çekip azdırma gönül.
Hayranidim yaşamanın tadına,
Esip ortalığı tozdurma gönül.
Şikayetin varsa kime götürem?
Hangi dalım var ki ondan tutunam?
Dert küpüyle aklımı mı yitirem?
El alemi bana güldürme gönül.
Hangi kapıları çalsam boşuna,
Israr etme bu iş gitmez hoşuma.
Yalvarırım işler açma başıma,
Sinir edip beni kızdırma gönül.
Ya bir ses 'defol' derse kapı ardından?
Neler sıralarsın bilmem aklından...?
Yıkılmadan in merdiven basamaklarından,
Düşüpte bir yerim kırdırma gönül.
Bu devir ki torpil,rüşvet devridir.
İnsan var ki alçakların piridir.
İntihara kalksan belki yeridir,
Aman müsterih ol aldırma gönül.
Beyazlardan taç yaptırdın başıma.
İnanamaz oldum ana yaşıma...
Dertle tasayla çıkıp karşıma,
Ecelimden evvel öldürme gönül.
Yaşamak zor diye azmin dinmesin.
Mücaadele hırsın birden inmesin.
Ölüren de öldüğünü kimse bilmesin,
Nolur Bilici'ye sezdirme gönül.
09 Eylül 1980 / Geben/ANDIRIN
Veli BİLİCİ
Veli BiliciKayıt Tarihi : 2.8.2008 22:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirin hikayesi hemen herkes tarafından yaşanmıştır.Bakmayın gönlümüzü suçladığımıza, aslında suçlu hepimiziz....
ÇOK GÜZEL VE AKICI. USTA KALEMİNİZİ ALKIŞLIYORUM. KALEMİNİZ KAVİ OLSUN.
İLK VE TAM PUAN BENDEN. AYRICA ÖZEL LİSTEME ALIYOR VE SİZE 'KANAYAN YARA ' İSİMLİ ESERİMİ İTHAF EDİYORUM.
SAYGILARIMLA...
Kanayan Yara
Gece gündüz ah'u figan ederek
Açma müzminleşen yarayı gönül,
Nice bin imtihan daha gelecek
Bekle gelecektir sırayı gönül.
Çekilmez dertlerin şu dağlar kadar
Görülmez arkası, olsa bin radar
Günbegün 'kanayan yarelerin var'
Azıtma kanayan yarayı gönül.
Çare yoktur bu kanayan yaraya
Türlü türlü dertler girdi sıraya
İmtihan için geldin fani dünyaya
Unutma 'İlahi Şura'yı' Gönül.
Bil ki bu dünyanın sonu ölümdür
Hak yol mensubuna hayat zulümdür,
Yeter desin Cenabı Hak 'Kulumdur'
Neylersin sen köşkü, sarayı gönül.
Bilmez ölüm, nice hünerin vardır,
Hesab'et yarın'ın, dün'lerin vardır,
Belki çok görecek günlerin vardır,
Bekle gelecektir sırayı gönül.
Hiç bakmaz ki ölüm kocaya, gence
Hesap başlar tatlı canı verince
Kıyametin kopup, kabre girince
Seçersin ak ile karayı gönül...
Mehmed İhsan Uslu
09 Şubat 1979
K a r s
TÜM YORUMLAR (1)