Gönül Şiiri - Yusuf Doğdu

Yeter gönül artık,sızlanma yeter,
Yılların ardından yanma be gönül!
Baksana bu günün dünden de beter.
Yolların ardından,yanma be gönül!

Bak! Belin büküldü,düştü dişlerin.
Bütünüyle Sarpa sardı işlerin;
Yek geliyor Sen artıkça şeşlerin,
Pulların ardından,yanma be gönül!

Yeter gönül yeter,uslanmaz mısın?
Pırlanta mısın sen,paslanmaz mısın?
Bir ulu çınara yaslanmaz mısın?
Dalların ardından,yanma be gönül!

Melteme mi döndü esmiyor yelin?
Tutmuyor dizlerin, ayağın elin,
Döküldü saçların,göründü kelin.
Kılların ardından,yanma be gönül!

Ömür bir rüyadır; bitti bitecek...
Dünya’ya gelenler,elbet gidecek.
Sen bir arı idin, Dünya bir çiçek...
Balların ardından,yanma be gönül!