Gönül Şiiri - Rabia Barış

GÖNÜL

Gönül neyleyeyim senin elinden,
Erişilmez göğe ermek istersin,
Konmak istemezsin bahçeye bağa,
Daima zirvede durmak istersin.

Kalemin ucunda çıkarsın burca,
En güzel mısrayı, atarsın horca,
İster bir derya ol istersen harca,
Gönlünü ummana vermek istersin.

Ateş gömleğiyle sevdaya koşup,
Elemle yoğrulup çileyle taşıp,
Dertli bülbül gibi gülzare düşüp,
Ateş çemberine girmek istersin.

Bilirsin bu yolda gam katar katar,
Yaralı gönülde hüzün kan tutar,
İlahi bir sevgi cana can katar,
Aşkını dünyaya sermek istersin.

Hesaba katmazsın derdi, cefayı,
Sonsuz mu sanırsın yıldızı, ayı,
Sihirli belleyip oktaki yayı,
Doruğa düstursuz varmak istersin.

Pınarın başına serersin postu,
Nice suallerin örtülür üstü,
Âlem-i manada bulduğun dostu,
İrfan sofrasında görmek istersin.

Hakka el açarsın seherde erken,
Bir sevgi ararsın gurbet gezerken,
İlham perisine merhaba derken,
Aşkı yüreğine sarmak istersin...

Rabia BARIŞ