Sürünmeyi,
memur olunca öğrendim.
Sevmeyi,
Gönül'den biliyorum.
Terk edilmeyi sormayın,
onu da öğreniyorum.
Kimden mi?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Evet, gönül bir öğretmendir yaşamımızda...Yüreğinize, kaleminize tebrikler...
Sevmeyi, sevilmeyi,
ardından terk edilmeyi
Gönül öğretti bana.
İçimdeki yara,
kaderimdeki kara,
hep Gönül'den kaldı bana.
Şairliği mi sormayın.
O da Gönül'den hatıra.
Attığı her darbenin ardından,
bir bir düşüyor satıra...
en içten duygularımla kutluyorum,bu güzel ve hoş olan dizelerinizi...saygılarımla.
Yüreğimiz içinde öyle sırları saklıyor ki..herşey gönlümüzde gizli..Kutluyorum, Sevgi ve Saygımla..
GÜZEL BİR ŞİİR ANLATIM AKICI ..GÖNÜL DAHA NELER ÖĞRETECEK BİZE
Şiir diliniz akıcı biraz espri ve ironi de bazı şiirlerde
yakalamışsınız kaleminize sağlık
Hani Ayten gibi::)))) herkesin bir Ayten'i var demek ki ::))) sizin Ayteniniz de: Gönül::)))))
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta