Gönül Şiiri - Esma Özdemir

Gönül demişler buna
Neşesi kimi çeker, belli mi olur!
Ne zaman ağlar, ne zaman güler
Ne zaman mutlu olur, neyle avunur
Ne zaman dinlenir, ne zaman havalanır
Ne zaman, hangi dala konar, kim bilir?

Kimden haz eder, kimden sıkılır
Kiminle gün akşam olur
Hangi sazda, hangi barda eğlenir?
Hangi sabahçı kahvesinde demlenir?
Gönül bu; neşesini sadece kendisi bilir!

Ne zaman kurulur tahtına
Ne zaman açar sır kapılarını ardına
Kimi kabul eder yüce huzuruna
Kimi reddeder almadan umuruna?

Bazen en yakın arkadaşındır gönül,
Bazen püsküllüce belan başındaki!
Bazen nazlı, minik bir bebek gibi,
Bazen de, suya düşen
Umutsuz yaprak gibi...

Gönül bu arkadaşım, gönül!;
İnsanın başına ne işler açacağı
Belli mi olur!