Gönül Şiiri - Serkan Uçar

Ne cefalar çektim senin elinden,
Hak bilir ya, birde bana sor gönül.
Bülbül çekmemiştir bunca gülünden,
Yüzünde kalmamış zerre ar gönül.

Seni bedenimde tutamıyorum,
Kahretsin ki söküp atamıyorum,
Karşıma alıp da çatamıyorum,
Çaresizlik ne kadar da zor gönül.

Can almaya hazır cellat gibisin,
Babasına düşman evlat gibisin,
Kendi başına bir devlet gibisin,
Dilimiz bir,Bayrağımız bir gönül.

Sen çağırdın bende düştüm peşine,
Kah bir su boyuna, kah dağ başına,
Sürükledin durdun boşu boşuna,
Yeter artık biraz huzur ver gönül

Elimden tutup uçuruma ittin,
Beni yangınların içine attın,
Yeter olsun yeter,canıma yettin,
Ya git benden,ya bir yerde dur gönül.

Yanlış zamanlara kurdun kendini,
Sevda kurşunuyla vurdun kendini,
Tek başına sevdin yordun kendini,
Hüzün saltanatsa şayet; sür gönül.