Dünya işlerine dalıp gidince
Yine açtık senle arayı gönül.
Dostlar da başını alıp gidince
Neyleyim ben köşkü,sarayı gönül.
Arzuların beni düşürür gama
Her gece bir sızı çöker şurama
Hiç boşuna bakıp suçlu arama
Sen açtın kalbime yarayı gönül.
İstemem dünyalık hayal kurmanı
Lakin dinlemiyor gönül fermanı
Meğer içerdeyken derdin dermanı
Dışarda aradık çareyi gönül.
Niceler ağayım, paşayım derken
Görmedin seni hiç boyun eğerken
Kaç zamandır allı pullu giyerken
Yine bağlamışsın karayı gönül.
Haz almam dünyada hasetten, kinden
Sakın ha, kendini dost bildiğinden
Aldım ateşi de dostun elinden
Kendim tutuşturdum çırayı gönül.
Viran bağda baykuş öyle öter ki
Baykuş öten yerde gül mü biter ki
Emrin baş üstüne söyle yeter ki
Gülistan edeyim orayı gönül.
Dostun ettiğidir belimi büken
Yarenin sözleri sinemde diken
Varış çizgisine yaklaşmış iken
Feleğe kaptırdık sırayı gönül.
Hesapta kitapta inme derine
Birazcık insaf et sevdiklerine
Gündelik, haftalık, aylık yerine
Toptan hesapla şu kirayı gönül.
Bir yıl aldık kırklı yaştan bu sene
Deli derler takvimlerden küsene
Kem küm edeceği baştan desene
Doldurduk dünyada süreyi gönül.
Kayıt Tarihi : 8.11.2008 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!