Gönül Şiiri - İbrahim Eroğlu 2

Böyle olacağı belliydi baştan
Neden ona boyun bükersin gönül
Kaskatı yürekli ne anlar aşktan
Yazık sana acı çekersin gönül

Onca zaman koştum onun peşinden
Eser mi bıraktı eski neşenden
Vazgeç dedim sana ben en başından
Anlamaz boşa dil dökersin gönül

Koştum da ne oldu geldi mi sanki
Senin kıymetini bildi mi sanki
Bir defa yüzüne güldüm mü sanki
Durup arkasından bakarsın gönül

Hazana döndürdü soldurdu seni
Elemden şişirdi doldurdu seni
Dertler deryasına daldırdı seni
Kendini çıkmaza sokarsın gönül

Bırak artık onu yazık haline
Vefasız birinin düştün yoluna
Kor gibi ateşi alıp eline
Sanki bile bile yakarsın gönül

Yeter artık gönül benden bu kadar
Durmazsan bu sevda bizi yok eder
Unut gitsin de ki böyleymiş kader
Belki sen de bir gün bıkarsın gönül

Uslan artık gönül bitirdin beni
Bu aşkın içine batırdın beni
Ne uyuttun ne de yatırdın beni
Eroğlu‘nu böyle yıkarsın gönül