Gönül Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Tırmandığın öfkenin,serin doruklarında.
Acıların yuvarlandığı,derin çataklarında.
Korkularına ağlarken dik yamaçlarında.
Hırçın rüzgar gibi kayalara vurma gönül.

Her gölgende umutla dinlensin arzuların.
Yolduğun her diken gibi,kurusun acıların.
Tipilerde savruldukça,yorulan sevdaların.
Avuçlarında ıslanan yüzüne,bakma gönül.

Dilinden düşen dualar,aşkla dökülürken.
Seher yelinde bülbül,sevgiyle süzüiürken.
Hasret gölgesi,peşinden hep sürünürken.
Tozlu yolda kaybolan izlerini,sorma gönül.

Gecelerinde saklanan,çilelerin karanlığını.
Umutlarını kuruttuğun,her sabah aydınlığını.
Gönül kafeslerinde,hep sevenin ağladığını.
Vefasızın dilinden duyarsan,korkma gönül.