Gönül Şiiri - Bayram Kaya

Ayrılık olurumda senden,
Şikâyet etmem yokluğun.
Bir dururum ki gönül;
Bilmezler ki bu ayrık kimden.

Fakiri zaruretime çarptın,
Yırtarım seni gönül.
Perişanlığım olursun,
Silerim seni gönül.

Yerin dolmaz bilirim.
İnat olur dilim dilim dilerim.
Ayal var, evlat var,
Hatırı hayal ettiğim.
Düşkünümü bekler,
Bilirde, bilmezde olduğum,
Düşmana ne hacet, dostlar!
Gururum olurda, yırtarım gönül

En hassasımdan vurdun,
Ziyan kıyarım sana gönül.
Böyle iken en pervasız sordun,
Ziyan ederim seni gönül.

Ben anlarım seni de, gönül.
El var çekilesi dimağda
Şad duran behre bulan.
Duyarımdır, taşmam bu yan.
Kırılırım, kırılırsın gönül.
Zillet bulurum, sorulurunda zen. /kadın, gönül
Yıkarım haneni, ören durursun gönül;
İçinde ağıt yakan, sesiz ben.

Ziyan kıyarım gönül;
Anlara inatçı.
Günlerime sualci.
Aylarıma davacı.
Yıllarıma ferman okudun,
Tümü boş saydın, hiçsindin.
Kıyarım sana, ziyan kıyar,
Taammüden yırtarım seni,
Yırtarım gönül.

Baş kaldırıcı bedhah gönül!
Kıyılan ziyanlar sensin.
Ziyanda biçilen, kıyılan sensin.
Canın çıkmada da, huyun feryatta.
Yokluğuma vurdun, anlamazlığa dayatta
Sen bana taç olamazsın.
Olamazsın, yırtarım gönül.
Ziyanımsın, ziyan yazarım, hanene gönül.

İnileme, kes avazı dilşade,
Sökmez şirinliğin gayrı,
Bir yer vaki sorulmaz,
Sökmez yırtınman, kalır sayrı.
Deştin, bastın öfkeme, ne hayır’ı.
Ziyanımsın ziyan yazarım hanene,
Yırtarım, yırtarım gönül.

Nazandan, sabah olmaz, akşamı bulunmaz.
İstemin deriin vurur, hal dışa vurulmaz.
Kış durur içim, sıcak görünür,
En yıkıcısı, ayali evlat gözde,
Mahvım sürülür, dem düşülmez.
Firkat olurum senden,
Ziyan yazar da yırtarım gönül.

Fikri aklımda şaştın,
Her istemimde, bende baştın,
Yaklaştıkça sen kaçtın,
Bir olmaza, bir sorulmaza
Yol açtın.
Ziyan yazarda yırtarım.
Şimdimle geleceğime oynadın,
Viran koydum, içinde ben hatıran,
Rüsvalık sen değilsin, kendini koymadın.
Sualim var divanda, kör koymam,
Yırtarım, yırtarım gönül.

Ziyanımsın, ziyan yazarım da,
Yırtarım, kör koymam gönül.

24.02.2007