Gönül Şiiri - Ender Selvi

dostların yurdunda selam verelim
verilmiş selamı,hasmım bilenin
özüyle, sözüyle,destur diyenin
özüne sarılıp, bırakma gönül
gözüyle,bakınıp gülümseyenin
içindekini dışa salıp,önemsiyenin
duruşuyla insanım diye bilenin
yanında ol, bırakma gönül
adımı atınca,irkilip düşenin
bastıgı yerde, sessiz gidenin
üstünlüğü ile böbürlenenin
hocası sen olma, batarsın gönül
dününü hor görüp,isyan edenin
yarınından habersiz,hayal diyenin
tarihsiz,dünyadan habersizlerin
şahidi sen olma,uzaklaş gönül.
çıkarı olmadan,söz demiyenin
eli cebinde durup,el vermiyenin
beş paranın hesabını,zenginlik belliyenin
üç kuruşluk haline,şahit olma gönül
sözünün ardından, iş bilenip edenin
zor anında, işinden olup peşine düşenin
yoklukta bile,senin için çırpınıp,kederlenenin
ömür boyu dostu ol,ayrılma gönül.
sen varınca,sohbet kesenin
ayaga kalkmadan,buyur edenin
et yerken,sana suyunu verenin
dostlugu dost kalmaz,unutma gönül
gönül sözümü istersen anla,istersen anlama
sana dost olmak için yazdım sırasıyla
sen üzülünce cefan kalıyor sonra bana
üzülmeni hiç istemem ey gönül
istersen yırt gitsin,gönül
yırtsanda bende aslı var gel oku arada......
tamam mı gönül................