Gönül Şiiri - Rıfkı Kaymaz

Bir değirmen; gündüz, gece…
Hayat, hayal bir bilmece.
Gözyaşıyla hece hece,
Akan bir dil misin gönül!

Ebediyet taşar onda,
Bin bir lisan yaşar onda.
Her dört mevsim gülistanda,
Solmayan gül müsün gönül!

Acı, sevinç, yalan, dolan…
O, açılan, gülen, solan.
Ilık ılık, ruha dolan,
Esen bir yel misin gönül!

Ferhat ah der, erir dağlar…
Şirin’e seslenir dağlar.
Bestesiyle aşan çağlar,
Şeyda bülbül müsün gönül!

Yar deyince coşa coşa,
Bir hâl gelir cana başa.
Ve başını taştan taşa,
Vuran bir sel misin gönül!
Rıfkı Kaymaz