Meyil verme ne ağaya ne beye
Kalmaz ki bir şeyin göçersin gönül
Demirkazık çaksan şu gök kubbeye
Ecel şerbetini içersin gönül
Yükseklere çıkıp seyran eyleme
Davul çalar tam dengine belleme
Varını yoğunu ele söyleme
Kalmaz elde bir şey uçarsın gönül
Ya saray yaparsın ya köşk ya bir han
Sürersin sefanı gider bir zaman
Sonsuza yolculuk başladığı an
Kazarlar toprağı göçersin gönül
Ne kaldı elinde ne var bu yerde
Umudun paraydı pul udu birde
Gün güne düştüğün amansız derde
Bıraksam yakanı kaçarsın gönül
Sitemkâr Âlim der; söylenir sözüm
Olmaz muhannetin pulunda gözüm
Haktan yana Hakka bağlandım özüm
Gün gelir şahlanıp uçarsın gönül.
25.06.2002
Bekir AlimKayıt Tarihi : 12.6.2007 10:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!