Gönül Şiiri - Süleyman Karacabey

GÖNÜL
Gönül daim yücelerde gezersin
Beğenmediğine dudak bükersin,
Rüzgar misali her yerde esersin.
Neyleyim gönül neyleyim seni ben.

Riya da,kibir de sende bilirsin,
Olduğun gibi değil rol edersin,
Umduğunu bulmaz isen küsersin,
Neyleyim gönül neyleyim seni ben

Gördüğün her çiçekte bal ararsın
Her gördüğüne meyleder kanarsın,
Kendinin közünde kendin yanarsın
Neyleyim gönül neyleyim seni ben.

Laftan anlamazsın söylesem boşa,
vara koşarsın gelmezsin hiç boşa
Bahara yar olur, konmazsın kışa,
Neyleyim gönül neyleyim seni ben.

Kandım herkesin sözüne bilmeden
Gülmekti muradım ecel gelmeden
Gider Azâbi göz yaşın silmeden
Neyleyim gönül neyleyim seni ben.

Süleyman KARACABEY