Gönül Şiiri - Adem Ulutaş

Ağlama ey! Gönül sen doğarken dertliydin,
Ta kalubelada ruhun varken dertliydin.
Dertlerden yapılmıştır çamurundaki maya,
Bunun için ağladın gelirken dünyaya.
Boş yere çırpınıp da mutluluğu arama,
Sen onu bulamazsın mutluluk vardır ama.
Mutluluk senden uzak bir hayaller ülkesi,
Kabul etmez o ülke senin gibi herkesi.
O ülkeye girenler apayrı insanlardır,
O ülkenin insanı zenginler sultanlardır.
Senin kime faydan var zararın olmasa da,
Garip olan hep ağlar dünyadaki yasada.
Hani yasa dedimse kulların yasası bu,
Paranın sermayenin malların yasası bu.
Bunun için mutluluk yok dedim sana gönül,
Mutluluk ahrettedir yeter ki imanlı öl.
Sen garipsin sen dertli sen dostsuz biçaresin,
Boş ver gönül boş ver git sen Allah’a kölesin