Gönül Şiiri - İbrahim Sağır

Hep bahar olmaz ya, bakarsın bir gün,
Elbet gelir ömrün hazanı gönül…
Sen istemesen de dünyadan sürgün
Olmanın, gelecek zamanı gönül...

Ne malda vefa var, ne de nakitte,
Sabit olmalısın Rabbe akitte,
Seherde, zevâlde, her beş vakitte,
Dinle huşu ile ezânı gönül...

Hâlisâne olsun işin, niyetin
Sorulur, tarlana hani ne ektin,
Köprü kıldan ince, kılıçtan keskin,
Unutma sıratı, mizânı gönül...

Ömrünü harcarsan hâlin yaman hey!
Denilmez bu ağa, bu paşa, bu bey,
Zannetme ölünce bitecek her şey,
Çekersin Tamu’da cezânı gönül...