Gönül Şiiri - İbrahim Halil Demir

Gönül yokuşlarını çıkmaktan yoruldum,
Aşkın bulanık sularında yüzerken boğuldum,
Envai türlü sevda hamurlarıyla yoğruldum,
Tam bittim tükendim derken yari gördüm doğruldum.

Gönül yolları inişli çıkışlı takatim kalmadı,
Ağlattı beni mürüvetsiz yar gönlümü almadı,
Daldırdı beni dibsiz sulara ama o dalmadı,
Çok bekledim lakin himmet edip kapım çalmadı.

Gönül kapısı çürümüş ha kırıldı ha kırılacak,
Pişman olmuş o yar gelip yanımda kalacak,
Yazılmış sevda mektupları sevdalılara sunulacak,
Bize zulmedenler er geç Allahından bulacak.

Gönül evimin damına yağdı sağanak yağmurlar,
Ne kadar temizlediysem geçmedi çamurlar,
Zamanı çoktan geldi geçti ekşimiyor artık hamurlar,
Bir hoş kokmuyor bundan böyle solmuş ıhlamurlar.
29/11/2006