Gönül Şiiri - İsmail Adil Şahin

Çırpınmada bir kuş gibi göğsün kafesinde,
Çırpınmaz olur sahibinin son nefesinde.

Kim der ona et parçası, gayret dolu candır,
Vicdandır o, insaftır o, bir başka cihandır.

‘Aç göğsümü Ya Rab’ diye yalvardı ya Musa,
Hikmetle dolar kalp eğer Allah yararsa. *

Cebrail’e yardırdığı kalp aklıma geldi,
Zemzemle yıkanmış o temiz kalp ne güzeldi.

Rûhum kana kalbimde boğulmuştu şaşırdım,
Esrârına bilmem ki ne yapsam ulaşırdım.

Tatmışsa inanmak gibi bir hissi ne mutlu,
İmanla dolan kalp ne kadar canlı, umutlu.

Bin bir çiçeğin açtığı bir bahçe kadar şen,
Binlerce gülün solduğu gül bahçesi bazen.

Aşk bülbülü dem çekmede feryat ve figanla,
Davası onun kendini sevdaya salanla.

Güller de çiçektir, ama en soylusu güldür,
Bir kalp düşüvermişse eğer aşka gönüldür.

Sevda oku girmişse yürekler kanar elbet,
Aşk âteşi yakmışsa gönüller yanar elbet

Düşmüşse gönül aşka yağar bir deli yağmur,
Şans belki sevilmek ama kalp sevmeye mecbur.

Aşk tutsağıdır sanki muhabbet kuşu kalbim,
İçmekte ebed içkisi aşk sarhoşu kalbim.

Sarhoşluğunun hepsi sığar bir kısa aha,
Bir ahla yeşermez mi o koskoca vaha.

Kanlarla dolan gözleri hicranı yüzünden.
Hep ayrılığın sesleri gelmekte özünden.

Kalbim dolaşır alemi hayret dolu seyyah,
Aşk Kâbesidir kalbe nazar eyliyor Allah.

Bilmem ki nasıl kalbimi ben böyle unuttum,
Yıllarca susuz gül gibi sinemde kuruttum.

Anmazsa eğer sahibinin ismini kalbim,
Dursun ya da durdurmalıdır kalbimi Rabb’im.

*Tâ-hâ ve İnşirah sûrelerine atfen