Gönül 2 Şiiri - Veysel Çakır

GÖNÜL
Yıllarca koşturdun, ardınca beni
Bitmez mi bir kere, derdin be gönül
Memnun edemedim olmadı seni
Yollara postumu serdin be gönül

Dur durak bilmedim, koştum peşinden
Bir şey anlamadım, senin işinden
Hiç ayılamadım, bitmez düşünden
Her türlü acıyı verdin be gönül

Bazen kahve bazen, ela gözlüye
Bazen bal-dudaklı, tatlı sözlüye
Bazen bir kumrala, nurdan yüzlüye
Selamsız sabahsız vardın be gönül

Oyuncak olurken aşkın elinden
Sen boğuluyordun duygu selinden
İhtiraslarından, bitmez felinden
Kara bahtım olup, sardın be gönül

Her türlü felaket tattım sayende
Yağmurda çisede yattım sayende
Bazen yerlere battım sayende
Yedi kat göğe mi erdin be gönül

Huzur aradıkça, delicesine
Koşmak istedikçe, birincisine
Benzedik medine dilencisine
Tepemden aşağı nardın be gönül

Ayrılıklar gördüm, hardan, ateşten
Kopardılar beni, gülden, güneşten
Farkımız kalmadı bir keşmekeşten
Sen bana nasıl bir yardın be gönül

31/01/2020 Veysel Çakır