Gönül 2 Şiiri - Yusuf Şeker

İNSAN TOPRAĞIN ÜSTÜ İÇİN DEĞİL
ALTI İÇİN YAŞAMALI...

GÖNÜL

Kefenini seccade yap ibret almak için,
Bu kambur kutuya gelip girmeden gönül.
Nefsini yen, cihanda şeytanı yenmek için,
Bu kambur kutuya gelip girmeden gönül.

Üzerinde secde et, bırak bu dünyaya,
Kurtuluşa ermek için kalmazsın yaya.
Sarıl ki gül yüzün benzesin dolun aya,
Bu kambur kutuya gelip girmeden gönül.

Bu dünya fanidir, mal mülkün karı olmaz,
Aşk denizine düşen inan ki boğulmaz.
Sarılır san namaza, sin de korkun olmaz,
Bu kambur kutuya gelip girmeden gönül.

Zırh yapmak için saracaklar kefeni,
O makberde bekleyecek seccade seni.
Kıl namazı kurtuluş için, yakma bedeni,
Bu kambur kutuya gelip girmeden gönül.

Dünya fani bir yoldur, herkes geçer oradan,
İman ve sevgiyle donan gönül yolundan.
Ölüm var en sonunda, korkma, dön bu andan,
Bu kambur kutuya gelip girmeden gönül.

Gözyaşınla yıka kirini, temizle kalbini,
Hak ile dolsun her an, yaşa sevgi dilini.
Unutma son durağı, ebedi âlemini,
Bu kambur kutuya gelip girmeden gönül.

Yaşa ki pişman olma, her anında farkında,
Dünya fani, baki olan sadece yarında.
İmanla donan gönül, bulur sonsuz sığınakta,
Bu kambur kutuya gelip girmeden gönül.

YUSUF ŞEKER

TÜM GEÇMİŞLERİMİZE
ALLAH RAHMET EYLESİN, ÂMİN

ÖMRÜNÜN BAŞI HÜZÜN OLANIN
SONU DA HÜZÜN OLUR...