Gönül 2 Şiiri - Hasan Güzel

Neden sustun? başbaşa kaldık mı bülbül gibi şakırsın,
Yâr yanına varınca,elin ayağına dolanır şaşarsın.
Rezil edip cümle aleme,yüreğimi yakansın,
Gönül! seni yargılamayacağımı mı sandın haa...

Niçin sevgisiz bir dilber de,sevgi aşk aradın,
Hadi aradın, ne idi kopamayacak kadar bağlanma murâdın
Ben yoruldum, kocadım da sen bıkıp usanmadın
Kırdırdın kalbimi,kolumu kanadımı gönül.

Gönül...! Aşk senin, sevda senin, akan yaş benim,
Yol yarı haberin yok mu senin? yaşlandı tenim.
Boyum kadar bir mezar benim sağım solum,en'im,
Ölmeyecek miş gibi hareket yapma bana gönül.

Akıllı ol derim,sana gönül. sen bendesin ben sen de
Lakin mahkum benim,kalem sen de ip sen de
Elin umrundamı gönül,kalemi kırıp beni idam etsen de
Yeter gönül yeter ettiğin cefa, bak gönülsüzler sürüyor sefa.