Gönül Şiiri - Fatih Kuyucu

İnanma sana gülen gözlere, ağlarsın gönül
Ah ettikçe yanar bağrın, kimse sormaz gönül
Bir kere tutar elinden, bir buse verir geceden
Yalnızlık gözyaşından kor düşürür içine gönül

Hayatın çile nehrinde yıkanır, ağlarsın gönül
Çölleri mesken edersin, mecnun misali gönül
Dağları delsen bile bilmez kimse seni gönül
Unutmak mı! imkansız hülyalara dalma gönül

Ben sana sevme yanarsın, demiştim gönül
Bir başkasına kanma dedim, duymadın gönül
Her gün kahırdan saçına aklar düşerde gönül
Tutan olmaz elinden, inan! demedim mi gönül