Sakın benden aşkı sorma,
Üstâdının adı gönül.
Dünya döner sen de durma,
Sürpriz bunun tadı gönül.
Gönül insanın Kâbesi,
Sevmenin olmaz tövbesi,
Sultanın köle sevmesi,
Bıraktırır tahtı gönül.
Gönül insanın merkezi,
Sevgi hoş tutar herkesi,
Kalbin bile farklı sesi! ?
Yoktur aşkın vakti gönül.
Dünyanın en güzel tadı,
Âşk değilse nedir adı?
TÜRKYILMAZ'ın son feryadı,
Her aşk beni yaktı gönül.
15.08.2005/Doğançayır-ESKİŞEHİR
Yılmaz TürkyılmazKayıt Tarihi : 26.5.2006 15:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yılmaz Türkyılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/26/gonul-184.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!