Gönül Şiiri - Mehmet Postallı

Gönlümü, Gönül’e verdim
Gönül, Gönül’süz durmuyor
Göz göz oldu gönül derdim
Gönül derdimi sormuyor

Gelmiyorsan bari ara
Beni avladın uçara
Görüntün yansır duvara
Gözüme uyku girmiyor

Uçup gitme daldan dala
Sakın sapma yanlış yola
Gönül kapını arala
Sana akıl, sır ermiyor

Geçti aylar, doldu sene
Ömür bitmeden gelsene
Derdime çare olsana
Gönül yaramı sarmıyor

Gök yazma sarmış saçını
Kaşlar kalem, gözler çini
Kalbime vurdu perçini
Gözüm kimseyi görmüyor