Ne laftan anlar, ne söz dinler bu gönül,
Biçareyim, arzularına yetmez ki ömür.
Her gördüğü güzellere meyleder yürür,
Bilmiyor ki, kendi için mevsim sonbahar…
Allah’ım; sen bu gönlü ahrette bağışla,
Onca yaz yaşadı, “yine bahar” der kışta,
Hep bahane buluyor, girdiği her yarışta
Bilmez ki, kendi için mevsim sonbahar…
Her gördüğü güzelde, sanır hissesi var.
Hiç düşünmez gençlere mevsim ilkbahar.
Evlendiği kırk yıllık aşkının, ne kusuru var?
Bilmiyor ki kendi için mevsim zemheri.
Ey nefsim! sen kirliysen aşk temiz olmaz,
Ya sözün fayda etmez, ya sesin duyulmaz.
Özünde ciddiyet yoksa kalp denk durmaz,
Bilmiyor ki kalbim, mevsim-i sonbahar.
2025
Kayıt Tarihi : 24.11.2025 20:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!