Gönül Şiiri - Mehmet Şükrü Baş

Kaç yıldır dargınsın, kara bahtınla,
Bir demet gül sunda barış be gönül,
Hep hasret yaşadın, canı cananla.
Kır hasret zincirini, kavuş be gönül.

Neden bütün ümitleri sona bıraktın?
Niye kaderine küstün be gönül?
Bir sevda uğruna yandıkça yandın;
Nice yıllar geçti, sönmedin gönül.

Yaz geçti, bahar geçti, güz geçti;
Ne gelip geçmedi ömründe gönül.
Neden her mutluluk önünden geçti,
Hangi rüzgâr sinene değmedi gönül.

Az mı kara giydin, az mı ah çektin?
Feryadın arşa erişti gönül.
Yaren meclisine bir sen geciktin,
Neden her defteri kapattın gönül?