Gönül Şiiri - Murat Yıldırım

Çok yoruldum gönül senin elinden
Feleğin çarkında pul ettin beni
Sürükleyip senelerce peşinden
Kervanın önünde yol ettin beni

Nazın ile diyar diyar gezdirip
Haktır diye tatlı candan bezdirip
Dertlerinle senelerce ezdirip
Değirmen taşında un ettin beni

Ardın sıra çok kereler yoruldum
Senelerce rüzgarında savruldum
Kürek çekip Boşa diye doldurdum
Dolunun yanında hiç ettin beni

Söyle bana amacın ne gayen ne
Gün yüzü görmedim senin sayende
Sende buluyorum suçu hep sende
Katibin elinde söz ettin beni

Gönül beni çıkarmadın düzlüğe
Yokuşlarda geçti ömrüm ne diye
Yeter küle döndüm desem beyhude
Ocağın bağrında köz ettin beni

Yeter gönül tükendim ben bittim ben
Senin ile muhabbeti kestim ben
Yadelleri kendime dost seçtim ben
Uzak diyarlara kul ettin beni