Gönül Şiiri - Kürşat Ak

Önceleri çocuktu, dertsiz çok hoştu gönül
Dolu dizgin dertle doldu, evvel boştu gönül
Bir zamanlar şelaleler gibi coştu gönül
Şimdi bir umutla boş hayâle koştu gönül

Irmak misali taştı, neden boşaldı gönül
Uzun ve dertli aktı, kurudu kaldı gönül
Önce coşkun ırmaktı, durgunluk aldı gönül
Önünü görmez iken hayâle daldı gönül

Şimdi kurutuldu, toprağa yem oldu gönül
Deli gönül soldu, bitkiye dem oldu gönül
Akan suyu boldu, ırmağa nem oldu gönül
Bana böyle noldu, neden verem oldu gönül

                                                        Kürşat AK