Ne ki insan, neyi var ki elinde?
Varlığını veren zâtı bil, gönül
Bunca nimet içre durup yaşarken
O zât için varlığını sil, gönül.
Bilemedim, hep O'nunmuş ne varsa
Diler ise bin yıl olur, gün gönül
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta