Gönül Şiiri - Ömer Ali Tortum

Elbette su akar yolunu bulur,
Taşırma kendini, sellenme gönül.
Ömür sarayları hep viran olur,
Sabret şu zulüme, dellenme gönül.

Çevirme isyana güzergâhını,
Söndürüp gerçeği yakma vehimi.
Başka sînelere ekme tohumu;
Gafletin bağında güllenme gönül.

Âşık mey doldurup saki içiyor.
Yolcu uyuklarken hancı gidiyor.
Zaman gerçekleri sarhoş ediyor,
Hep tar-ü taze kal, yıllanma gönül.

Bağrında gizli tut cevher niyetin,
Elbet bir sırrı var her hakikatin.
Sineğe, böceğe yoksa rağbetin,
Öyle aşikâre ballanma gönül.

Ömer’im, eriştik âhir zamana,
Terkedip küfürü sarıl îmana.
Haydi, karış sen de derin ‘umman’a,
Yerinde durup ta göllenme gönül.