Gönül Şiiri - Aslıhan Ak

İçim şişti artık gönül, seni dinlemekten.
Rüzgarından ayrı usandım, poyrazından ayrı.
Bir demire çivi çakıyorsun, saçma sapan işler.
Bir de üstüne üstlük hala daha çengel bulmaca çözüyormuşsun.
Kaldı mı böyle işlerin?
Konuya komşuya kek de mi dağıtıyorsun?
Onlar hikaye diye başlıyor, Ahmet Arifle bitiriyorsun.
Hece ölçüsünü de biliyormuşsun, tecahülüarifi de.
Koskoca bir beynin içine bir sevdayı sığdırmışsın.
Az kenara niye çekmedin, bir de çekyat vardı köşeye girecek.
Duyduklarından canın sıkılır diye hiç düşünmedim biliyor musun?
Ben senin önüne de arkana da aynı şeyleri söylüyordum.
Anlamayan da sendin gönül, dinlemeyen de.
Bir de tutturmuşsun sevda sevda..
Dünya yanıyor diyorum, insanlar ölüyor
Umurun da bile değil.
Sahi bir ilan sayfasın da gördüm, nakil arıyorlardı.
İyi de para veriyorlar ha!
Ama korkuyorum başkasının başına bela olacaksın diye.