Gönül Şiiri - Melek Avcı Çoşkun

Kavurdun özümü yaktıkça yaktın
Döndükçe yandın ha yandın kor aktın
Beklenen gelmez ki ırağa baktın
Kaptan kaba koydun , yılmadın gönül

Bir yudum sevgi bi/çare dilendin
Sessiz feryatlarla isyan bilendin
Tarifsiz acıyla, kül oldun elendin
Söküp atamadın , gülmedin gönül

Acı tatlı anılar yüreğin yordu
Toz pembe hayaller göğsünü sardı
Güzellikleri aşkla, meşkle sardı
Bıktım doyamadın, silmedin gönül

Kapıldın derdine sevgi ağının
Ayrılık körükler karlı dağının
Aman vermese de yer gül bağının
Dertlerle gezindin, ölmedin gönül

Şifa sandın zehri, içip yakmadin
Dolu dizgin coşup yarlar yıkmadin
Hedefsiz ok gibi fırlayıp bükmedin
Gül goncasın hoyrat yolmadın gönül

Seyyah olup kapı kapı dolandın
Ararken yüreği merti ölendin
Oysa ki kısmeti kadar gülendin
Dağlandın dengini bulmadın gönül

Kaderi yaşarsan nefs olmaz kömür
Ömrünce huzurla güzellik sömür
Hurigül Hakk için harcansin ömür
Çağladın costunda dolmadın gönül .mlk