Gönül Şiiri - Edim Ahmet

GÖNÜL

Savurur yerden yere,
Atar binbir kedere,
Böyle zalim bir yare,
Nesine kandın gönül,
Niye bağlandın gönül.
Seni senden eyleyen,
Ciğerini dağlayan,
Elin kolun bağlayan,
Nesine yandın gönül,
Niye bağlandın gönül.
Ateşe yanan sensin,
Sözüne kanan sensin,
Sevip aldanan sensin,
Nesine yandın gönül,
Niye bağlandın gönül.
Seyrinde seyraninda,
Düğünün bayramında,
Oldu mu hiç yanında,
Niye aldandın gönül,
Niye bağlandın gönül.

edimahmet
Çankırı-28.03.2023