Gönül Şiiri - Ayşegül Bahceci

Sahip oldukların tükense bir bir
Kendini yorup da üzülme gönül
Mevla mutlak kerim, verdikçe verir
Kanlı yaş döküp de süzülme gönül

Ne kadar acısan az gelir sana
Teselli faydasız söz gelir sana
Rüzgar esse yakar, köz gelir sana
Kum gibi dağılıp bozulma gönül

Herkesin çilesi kendince çok zor
Unutma beterin en beteri var
Sabır ve duayla yaraların sar
Derdi yüklenip de ezilme gönül

Mutsuz hissettiğin her bir anında
Izdırap kor olup tütse canında
Bil ki sevdiklerin her an yanında
Bir köşeye geçip büzülme gönül

Her gün darbe alsan sağlam yapına
Kilitler vuruldu sansan kapına
Umutla bağlan gel Rahman ipine
Gönülden kenetlen çözülme gönül

Ayşegül Bahçeci
07.06.2018
Ankara