Gönül Şiiri - Şair Şahin Karaman

Dokunup sineme candan bezdirdin,
Yoruldum beyhude halinden gönül.
Çiçek çiçek arı gibi gezdirdin,
İstemem şerbetin, balından gönül.

Fırtınalar kopar göğe ağarsın.
Şimşekleri çakar hırçın yağarsın.
Uğrunda ıslanan eri boğarsın,
Ne sevdalar geçti selinden gönül.

Kurarsın yüceye köşkler saraylar.
Bağında bülbüller raks eden çaylar.
Tükenmez sanırsın seneler aylar,
Alır ecel atın belinden gönül.

Atlas libas serdim gözden çul ettin.
Servetler tüketip tezden pul ettin.
Şirin canı esir ettin, kul ettin;
Yeter çektiklerim elinden gönül.

Tükenmiş takvimler geçmiyor yazın.
Neler verdim yine dinmez avazın.
Dağlıyor sinemi derdinle nazın,
Vallahi usandım dilinden gönül.

Kalmamış mecalin güzel ararsın.
Sokaklar değişmiş adres sorarsın.
Şahin sanıp kendin boşa yorarsın,
Savruldun eleğin telinden gönül.