Gönül... Şiiri - Fatma Alageyik

Gönül..

Türlü türlü dalda bir yuva verdim
Hiç yarananadım ben sana gönül
Senin için yere gönlümü serdim
Bir dönüp bakmadın sen bana gönül.

Eller diken verdi sana hoş geldi
Ben deste deste gül verdim boş geldi
Ağladım gözümde hergün yaş geldi
Hep çalımlar attın sen ona gönül.

Ezdin gururumu çiğnedin durdun
Peşinden süründüm yordun da yordun
Sol yanıma derin bir hançer vurdun
Sattın beni ona hem buna gönül.

Benim mektupları askıya aldın
Göndermesin diye haberler saldın
Kendi kendine bir hayale daldın
Gittikçe gittin sen hep düne gönül.

Bana kastın nedir ki söyle hele
Bir kerede dön bak geldin ne hale
Nefsine olmuşsun artık kul köle
Bile bile geldin bu güne gönül.

Nazından usandım sen uslanmadın
Rahmet deryasından hiç ıslanmadın
Sana yastık oldum da yaslanmadın
Gururunla çıktın hep öne gönül.

Fatma bıktı senin bencil huyundan
Can çıkar gecmezsin sen bu oyundan
İçmişsin bulanık akan suyundan
Nehir gibi aktın her yöne gönül.

Fatma Alageyik