Gönül Şiiri - Ali Temel

***Gönül
Gönül kendine benzeyen gönüle
Akarmış hani der ya Ali
Ben ömrümü gönlüne akıttım
Sevgin gönlümün efendisidir
Sen de benim kalbimin efendisi oldun
Sevdalar adamı uslandırır
Sen de beni yüreğinde uslandırdın
Senin o ömre bedel gözlerin var ya
Ben ömrümü o gözlerine verdim
Varlığın değil yokluğun beni öldürür
Sevmenin sınırı olmaz dedim ya sana
Sınırsız ülkeler kadar sevdim seni
Ben senin derdinde, kaderinde oldum
Her duruştaki bakışlarına daldım
Senin o küçük şeyleri çok sevip
Büyük sevinişlerin beni aldı
Senin öpüşlerin dilimde kaldı
Her dokunuşun beni benden aldı
Dudaklarının bütün çizgilerinde
Zülüflerinin her telinde
Ellerim ellerine her değdiğinde
Ansızın çıkıp gelişlerinde
Kalbinin her atışında
Canımı veririm ömrüne
Benden bir adım uzağa gitme
Gölgeni gözlerimden yitirme
Günlerini bensiz bitirme
Ömrümü o gidişlerinle götürme
Beni sensiz bu şehirde öldürme
ALİ TEMEL