Gönül Şiiri - Ümit Yaşar Doğru

Ayağın kayarak düşsen de yere,
Kendi nefsindendir bilesin gönül,
Düşünüp, daralıp düşme kedere,
Ağlayıp güleni gördün mü gönül.

Dünyada herkes zafıyla sınanır,
Neyi çok istersen uzakta kalır,
Sanma ki kimseler muradın alır,
Muradın alanı gördün mü gönül.

Unutmaz yalnızca acıya dayanır,
Cihanın türlü işine boyanır,
Şuan gaflette ölünce uyanır,
Ölüp de dirilen var mıdır gönül.

Kimisi yârinden uzakta kalır,
Kendinin hayali başkasın olur,
Uzaktan bakar da çaresiz kalır,
Çareler bulanı buldun mu gönül.

Ümitsiz olma da ahirin düşün,
Hikmeti de vardır elbet bu işin,
Doğruyu bulursun düşünüp taşın.
Hakkın haksızlığı olur mu gönül.