Dizlerde ki yaralar kapanıyor da dil’in açtığı yara kapanmıyor.
İnsan herşeye alışıyor da gönlünün kırgınlığına alışamıyor.
Ne garip insan bir gün en sevdiklerini bile unutuyor da canını acıtanları unutamıyor.
Çok uzun süre görmediğin birinin yüzünü unutabilirsin,
Ama sesleri unutamaz insan,
Beden toprak olur da ruh sonsuza kadar yaşar.
Belli ki sesler o yüzden hep kalır.
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta