Gönül Şiiri - Elif Yalçın

Dizlerde ki yaralar kapanıyor da dil’in açtığı yara kapanmıyor.
İnsan herşeye alışıyor da gönlünün kırgınlığına alışamıyor.
Ne garip insan bir gün en sevdiklerini bile unutuyor da canını acıtanları unutamıyor.
Çok uzun süre görmediğin birinin yüzünü unutabilirsin,
Ama sesleri unutamaz insan,
Beden toprak olur da ruh sonsuza kadar yaşar.
Belli ki sesler o yüzden hep kalır.
İyi sözler söyle ki ölüm gelip buralardan gittiğinde her daim onlar duyulsun kulaklarda...
Önemli olan zenginliğiniz ya da bıraktığınız miraslar değil,
Önemli olan gönüllere ne bıraktığınızdır.
Elif Adıyaman