Gönül Şiiri - Hamza Süngü

Insan insana bakar,üzüm üzüme
Beşer bakar görmez,kördür yüzüme
Sevgi hayat katar,bahar güzüme
Muhabbet yanına vardikça gönül

Kem sözün kaynağı ,kemâlmi ? değil !
Nursuzun meşrebi,cemâlmi ? degil !
Eğil ey gönül,sen O Tek'e eğil !
Enelhakk sırrına erdikçe gönül

Uyandım uyumam,ben ân'da aydım
Zamanı zatımın,örtüsü saydım
Sırrımı aleme,Zıtlara yaydım
Canımı canana verdikçe gönül

Talebi her varın iyi güzele
Aynayım ol mutlak,kadim ezele
Ey gönül her demde,gönül tazele
Meşkini meydana serdikçe gönül

Suretler bozulur,siretse yeni
Tanı bak,her vardan,libâs giyeni
Hakikat söylensin,seyret diyeni
Kelâmın yayını,gerdikçe gönül

İrfânlık Âli'yse,beşerlikmi? zûl !
Her idrak sanmaki,hakikatte kul
O nurla bakarsan,hep kendini bul
Kalpleri ortadan,yardıkça gönül

Sıyrılır varlıktan,nice nikâplar
Nazarın noktada,kainat toplar
Ol cismin alemi,kuşatır kaplar
İlmini hâlinle,kardıkça gönül
Ol vahdet yurduna,vardıkça gönül