Gönül Şiiri - Şentürk Dursun

Alev alev ateşinle övünme
Bir damla su ile, sönersin gönül
Tacına tahtına bakıp avunma
Gün gelir tahttan da, inersin gönül

Yalnızlık kemeri sarar bedeni
Tarifsiz acılar yorar bedeni
Yaralı kanatlar taşımaz seni
Dikenli dallara, konarsın gönül

Boynunu bükerek, geçer yılların
Mecalin tükenir, tutmaz kolların
Rüzgârla savrulur, gider küllerin
Bir kuytu köşeye, sinersin gönül

Kimi gelip geçer, kimisi hancı
Kimi candan yakın, kimi yabancı
Kimi doğru söyler, kimi yalancı
İki süslü lafa, kanarsın gönül

Dağılır düzenin, bozulur çarkın
Okunmaz şiirin, çalınmaz şarkın
Ne mekânın kalır, ne evin barkın
Yuvasız baykuşa dönersin gönül