Gönül Şiiri - Uğur Dede

Gülleri açmamış gülistandaymış
Bülbülün dilidir çözülür gönül
Dağ, dağı saklamış enginlerdeymiş
Rüzgârın sesine aldanır gönül

Rezil süvaridir, edep piyade
Sefil itirazdır, sebep ziyade
Fail küheylandır meşrep de zade
Erdemin erdemde zayolur gönül

Düş olur düşersin, çare bulunmaz,
Elenir eleğin göze görünmez
Dürülür defterin ele dokunmaz
Eceldir kapında dolanır gönül

Ağalar konakta handa duralar
Sultanlar hayatta tahtta kanalar
Garipler suskunda harda yanalar
Caniler cihanda şuhtadır gönül

Döktüğün damlalar el olur bazen
Deminde demlenir sel olur bazen
Toprağa dikilen gül olur bazen
Dikenler dikene yar olur gönül

Adalet var sanma Adil, burada
Hepsinde husumet, haşmet, bir boyda
Amca-yeğen yağda, dayıda balda
Hem şehriye şerbet sunarlar gönül

Yerde yalan, gökte insaf, merhamet
Senden olan serde imiş keramet
Tende akan terde kopsun kıyamet
Feleğin çembere dolanır gönül

Sonradan göreni çizme, sil dedim
Eğriden düzeni derme, bil dedim
Yürekten yüreği çekme, dil dedim
Uğur’dan Uğur’u çıkarır gönül