Hani ağlamayacaktın ey gönül
Kopartıp atacaktın içinden aşkı
Anmayacaktın o vicdanınsın adını
Mazide bırakacaktın anıları
O seni düşünmezken
Bir başkasıyla mutluyken
Sen neden kendini harap ediyorsun
Onun senden haberi bile yokken
Çocukluk hevesiydi de bir rüzgardı esti geçti
Ne dersen de o gelmeyecek geri unut gönül
Bir başka bahara kaldı mutluluğun
Bir başkasında ara teselliyi ey gönül
Sevseydi bırakıp gitmezdi
Her zaman yanında kalırdı gönül
O vicdansız taş kalpli bir melekti
Sevgiyi seveni nereden bilsin gönül
Harap etme kendini mutlu ol gönül
Gelecekten hep umutlu ol
Bilirsin gün doğmadan neler doğar
Belki de karşına senin gibi bir gönül çıkar
17.09.2011
Kayhan Ceylan
Kayıt Tarihi : 15.9.2018 00:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kayhan Ceylan](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/09/15/gonul-1137.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!