Ne yanmayı bilip nede yandırıp,
Böylesi hataya düştün ya gönül!
Zalimin elinde kendin kandırıp,
Uğruna dağları aştın ya gönül!
Sevdiğine verdin değmeyen paye,
Unuttun başından neydi ki gaye,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
