Gönül Şiiri - Kemal Yetiş

Nasıl geldim ben bu hale
Bilemedim gitti gönül.
Kaderimden kötülüğü
Silemedim gitti gönül.

Allah vermiş bin bir akıl
Ben nefsimi kıldım vekil
Yunus gibi salih bir kul,
Olamadım gitti gönül.

Günde beş kez gelir çağrı
Nedense iradem eğri
Farz namazını dosdoğru,
Kılamadım gitti gönül.

Ne bir ilim okulunda
Ne bir âlim hatırında
Arz ettiğin Hak yolunda
Kalamadım gitti gönül.

Boşa attım hep ağları
Söküldü ilim bağları
İslam uğruna dağları
Delemedim gitti gönül.

Seni üzdüm, seni kırdım
Günahlarla ezdim durdum.
Ki ben, kendime bir türlü
Gelemedim gitti gönül.

Nidesin şol garip canı
Tuta kaldı hep yakanı
İnan ki ben, bende beni
Bulamadım gitti gönül.